ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η πρότασή μου είναι η εξής :
Χρησιμοποιούμε τον γνωστό τόνο (οξεία) του μονοτονικού και τον σημειώνουμε μόνο στις συλλαβές εκείνες τις οποίες στον προφορικό λόγο τονίζουμε (ανεβάζουμε δηλαδή την ένταση της φωνής μας) και ανεξαρτήτως του πλήθους των συλλαβών της συγκεκριμένης λέξης. Στις λέξεις, δισύλλαβες και άνω, όπου κατα την εκφορά και σύμφωνα με τον προηγούμενο κανόνα δέν πρέπει να σημειώσουμε τόνο (οξεία) σημειώνουμε την γνωστή βαρεία (του πάλαι ποτέ πολυτονικού...) και δή στην συλλαβή εκείνη όπου η λέξη τονίζεται όταν εκφερθεί μεμονωμένη δηλαδή εκτός κειμένου. Στα παραδείγματα φράσεων που ακολουθούν οι συλλαβές (φωνήεντα) όπου πρέπει να μπεί βαρεία σημειώνονται, καταχρηστικώς, με ερυθρό χρώμα για τεχνικούς λόγους οφειλόμενους στην αδυναμία (προς το παρόν, ελπίζω) να εμφανίσω την βαρεία λόγω προβλήματος χαρακτηροσειράς (fonts).

κατά του πολεμου
κατα τον πόλεμο
ώς ο πλέον καταλληλος
ώς τί τον συνιστας ;
περι του αντιθέτου
μιά πρώτη εκτιμηση
ανα την υφήλιο
τί προκυπτει ;
για τα Χριστούγεννα
γιά πες μου
προς την έξοδο
η κατεύθυνση είναι πρός την Αθηνα
τον κατηγορούν οτι..
ότι και να πείς (και βέβαια χωρίς κόμμα πιά το "ότι")
πώς εχει το πραγμα
νομίζω πως έφτασε
δέν ξερω πώς τα καταφερε
να δούμε άν αξιζει
υπο κανονικές συνθηκες
υπό το μηδεν
άνω του δυο
δές άν κάν εχει χρηματα
γιατί δέν δουλευεις ;
γιατι βαριέμαι
είναι ό ποδοσφαιριστης
είναι ο πιό χρυσοπληρωμένος ποδοσφαιριστης